Verzet

Enkel langs het pad van de nacht kan men de morgenschemering bereiken. Kahlil Gibran

Befehl ist Befehl, stond er op een vlugschrift dat in het geniep her en der was neergelegd.

“Ah, daar is de oorlog,” verzuchtte ik.

“Het is tegen de mondkapjesplicht,” zei M.

“En blijkbaar ook tegen de leerplicht,” zei ik, “allemachtig, wat een taalfouten!”

“Kijk daar maar overheen,” wees M. mij terecht, “lees gewoon verder.”

Ik bekeek de tekst die iedereen opriep om – net als zij – voor zichzelf te denken.

“Mm,” zei ik.

“Wat, Mm?” vroeg M.

“Nou,” zei ik, “het is natuurlijk niet echt heldhaftig om ergens stiekem A5’jes neer te leggen,” – M. knikte – “waardoor ik eigenlijk met terugwerkende kracht respect krijg voor de meisjes die rechtstreeks stelden dat ik Ruttes vriendje was omdat ik ze vroeg ruimte te maken voor anderen.”

“Je hebt ze toch zeker wel gezegd dat ze hun bek moesten houden?” lachte M.

Ik schudde mijn hoofd.

“Nee,” ontkende ik, “ik ben al helemaal geen held.”

Standaard