Ze had al op het schermpje gedrukt, maar er kwam geen koffie uit het apparaat. Ze leek het niet in de gaten te hebben.

“Hij doet het niet,” hielp ik voorzichtig, om geen indruk te wekken dat ik ons gesprek wilde bekorten – wat overigens wel het geval was, want ik ben geen vriend van gekeuvel, maar dat probeerde ik haar niet te laten blijken. Ze keek op.

“Verdraaid,” zei ze, “inderdaad.” Ze raakte het vlak nog maar eens aan.

“Er gebeurt niks,” constateerde ze. Ik stapte naar voren.

“Mag ik?” vroeg ik. Ik tipte de toets en de machine begon te lopen.

“Kijk eens aan,” zei ik. Ze schudde haar hoofd.

“Dat heb ik in de supermarkt ook altijd,” zei ze, “dat ik iets wil afwegen en de schaal werkt niet.”

Ze bekeek haar vingers van alle kanten.

“Verder mag ik toch echt niet over ze klagen,” zei ze monter.