Compromis: de kunst om een taart zò te verdelen dat iedereen denkt dat hij het grootste stuk heeft. Ludwig Erhard

Ze gaf me haar hand en feliciteerde me uitvoerig met de verjaardag van de gastvrouw waar we beiden waren.

“Ik kan er nog steeds niet aan wennen,” zei ze daarna, met een licht Teutoonse tongval, “dat jullie in Nederland ook de gasten van een feestje feliciteren. Bij ons wordt alleen de jarige zelf gelukgewenst.”

Ik knikte maar een beetje en lachte wat – ik wist ook niet hoe ik beter kon reageren. Haar verwachtingen en deze eigenaardigheid zouden nooit samenkomen, vreesde ik.

“Jij ook gefeliciteerd,” zei ik uiteindelijk.

Ze reageerde met een starende blik waaruit ik aflas dat ze voor mij geen moeite meer zou doen. Mijn buurvrouw kreeg haar hand en het relaas. De leeggekomen plek werd ingevuld door een nieuwe gast.

“Allemaal van harte gefeliciteerd!” zwaaide die breed.

De Teutoonse trok licht verbijsterd haar uitgestoken hand terug.

“Niemand heeft mij ooit verteld dat het ook zo kan,” mummelde ze.