Ik lag te bedenken hoe ik mijn traagheid betekenis kon geven, maar doezelde telkens weg voor ik een antwoord had gevonden.

Er was genoeg te doen en het belangrijkste instrument ervoor – tijd – was ruimschoots beschikbaar.

De wastafel mocht een beurt hebben en, nu ik eraan dacht, was de hele badkamer wel aan een reiniging toe. De boeken konden opgeruimd en de kookplaat geboend. En dan waren er vast nog andere taken die ik op me zou kunnen nemen.

En zo niet, dan was een wandeling een uitstekend idee. Ik woon bijkans midden in de bossen en de mooiste parken omzomen mijn woongebied. Zuurstof biedt weerstand en frisse lucht verheldert, dat is algemeen bekend.

Ik opende mijn ogen.

De zon scheen in mijn gezicht en op dat van Nova, die haar gemak had gevonden op mijn borst.

Zij leert mij genieten van het moment, dacht ik tegen mezelf.

Ik was tevreden.