 |
|
Het meisje – navel-t-shirt, lang blond haar in een staart, kauwgom – had net van de verkoper de voordelen van het aangeprezen telefoonabonnement gehoord. Nu wilde ze haar vader overtuigen.
“Je kunt in één bundel bellen en sms’en.” zei ze.
De vader – zwart t-shirt, snor, bierbuik, gouden kettingen – haalde zijn schouders op.
“Je moet het zelf weten, pop.” zei hij. “Het is jouw toestel.” En hij pakte een balpen uit het bakje op de toonbank en schoof hem in zijn broekzak. De verkoper knikte bemoedigend.
“Sms je veel?” vroeg die toen hij even later de batterij in het toestel zette.
“Nooit.” zei het meisje.
[Telefoonwinkels zijn de winkel-hel. De enige manier om een bezoek te overleven is door mensen te observeren en gesprekken af te luisteren. Ik kom er te weinig.]
Over dat soort vragen hoef ik me geen zorgen te maken want ik heb een mobieltje van de zaak en geen kinderen.
{Mowl: beter dan andersom.}
Dat was ook de eerste vraag die bij mij naar boven kwam borrelen: tot welke belbundel heb jij je laten verleiden. Ik ben pas ook in zo’n winkel geweest, maar mijn provider behoort tot de nettere catogarie, kan jullie nu 300 minuten +25 smsjes per mnd lastig vallen, voor het luttele bedrag van 15,25……..
{Mowl: daar kreeg je vast geen airco bij cadeau.}Â
maar wat deed je nu dan in de winkel, vraag ik me af….:)
{Mowl: wat denk je?}Â