De jongen, die voorop liep, leek ergens wel op Jody Bernal, maar dan leuk. Het meisje dat enkele meters achter hem aan kwam was eerder een sterk verjongde Patricia Paay. Ze leek moeite te hebben het tempo van de jongen bij te houden. Jody stopte en draaide zich duidelijk wachtend om. Patricia stortte op dat moment in en brak in geweeklaag uit. De jammering sneed dwars door de lege straat heen.
Jody keek van de weeromstuit naar mij, een toevallige passant, alsof hij Asjemenou had willen zeggen. Dan boog hij zich over Patricia, die niet van plan leek zich te laten kalmeren. Op die paar stoeptegels voltrok zich een drama.
Ik liep door.
Na korte tijd was de rust hersteld en liep het tweetal verder, nu op een halve straatlengte achter mij. Ik meende te weten waarheen.
[Dat bleek inderdaad te kloppen toen ik ze zag aanbellen bij de abortuskliniek.]
ik geniet al tijden in stilte van je leuke stukjes maar nu werd ik echt even stil.
Prachtig beschreven, zoals het is.
{Mowl: dankjewel.}
En wat een prachtig gevonden titel Renee, voordat ik dat vergeet…!
Het is als altijd genieten van je scherpe gehoor en kijk op
en weergave van de dingen!
Keep up the Good Work en alvast fijne feestdagen gewenst..
Zet je er weer een mooie foto van je Kerstboom op?
{Mowl: we hebben maar ’n kleintje, dit jaar.}
Hier past stil zwijgen …
{Mowl: …}
Vaak word ik blij van je stukjes. Maar nu even heel triest.
{Mowl: morgen is alles anders.}
Ik loop met jou door de kliniek ,
het is bij achten.
Toen je geboren werd
bleef alles stil….
Ik miste iemand die
bevrijdend lachte.
Ook hier geen mens die
naar je kijkt,
die op je wacht en zegt
op wie je lijkt.
Straks komt er ’n lieve ,
vreemde vrouw,
die al lang zo’n kindje wou.
Dan zijn er geen problemen
meer voor jou.
Wat huil je nou ?
{Mowl: wow.}
Prachtig Possum !