Wie tijd heeft en zijn tijd afwacht verliest zijn tijd. William Camden

De jongen en ’t meisje reden hard op ’t fietspad naar de oversteekplaats toen ’t licht op oranje sprong. De jongen remde af. Zo niet ’t meisje.

“Doorfietsen, sukkel!” riep ze terwijl ’t licht op rood sprong. Maar de jongen dorst niet. ’t Meisje reed door en verdween om de hoek uit ’t zicht. ’t Autoverkeer van links en rechts kwam op gang. De jongen baalde duidelijk van de situatie.

“Wat duurt dat fokking lang.” zeidie tegen niemand in ’t bijzonder. ’t Leek ook inderdaad of de verkeerslichten dit keer extra ongunstig waren afgestemd. Maar uiteindelijk stopten de auto’s dan toch en sprong ’t sein op groen. De jongen zette ’n spurt in naar ’t meisje dat even verderop was blijven wachten.

“Sukkel.” zei ze. De jongen zweeg. Dan fietsten ze samen weg.