 |
|
Op de rotsstenen boven de waterval zat een zwarte man met een trommel. Hij ondersteunde het klaterende water met zijn ritme – of was het andersom?
Mijn moeder en ik bekeken de situatie een aantal momenten. Toen boog mijn moeder zich naar me.
“Ik ben altijd zo nieuwsgierig waar zo iemand vandaan komt.” fluisterde ze. “En wat ie doet en denkt.”
Ik zei niks maar trok haar even dicht tegen me aan. Het was nu onomstotelijk komen vast te staan dat ik haar zoon ben.
[Het park belooft elke wandeling een pareltje. Ik werd ook dit keer niet teleursgesteld.]
We wachten de blog van je moeder nog even af…
{Mowl: heb je even?}
Oef!! Dan toch niet geadopteerd! 🙂
Het lijkt me dat jij een pracht van een moeder hebt.
{Mowl: ik kom er niet zomaar.}