Wie we in werkelijkheid zijn, blijkt meer uit onze keuzes dan uit onze aanleg. J.K. Rowling

Ze toeterde ons tot stoppen en stapte meteen uit de auto. Ze was kordaat, vond ik, zoals ze met die uitgestoken hand op ons af stapte in haar donkergroene laarzen en de jagersjas die ze droeg.

“Ik ben Willemijn.” zei ze. “Ik ben al anderhalf uur op zoek naar de Die-en-die-straat.”

“Daar bent u nu.” zei ik. Ze had gedronken, rook ik. Ik keek naar Lief. Hij maande me geluidloos vooreerst naar haar te luisteren.

“Dan woont mijn broer hier ergens.” vertelde ze. “Ik ben nog nooit bij hem geweest.”

“Wat is het nummer?” vroeg ik. Ze keek langs me heen en tuurde alle kanten op.

“Geen idee.” zei ze afwezig. “De verbinding verbrak daarnet. En terugbellen lukte niet.”

Ze zuchtte net voorbij mijn gezicht. Op dat moment pas zag ik een glinstering door een breuk in haar ogen.

“Hij is hier in de buurt.” zei ze tegen zichzelf. “Ergens.”