In onze reeks “Mowl doet Johannes van den Dam na” zijn we wezen eten bij Zicht.
Zicht is een vrij onbekend restaurant, onterecht naar onze mening. Je moet weten waar het zit, om het te kunnen vinden. Bovendien ziet de voorgevel er niet uitnodigend uit: het is een stukje oerlelijke nieuwbouw tegen de Rijnkade aangeplakt.
In de tuin van Zicht kun je bij goed weer eten. Dan kijk je uit op een binnentuin en een parkeergarage van een zestiger-jaren huurkazerne. Mensen lopen over de galerijen en maken zich druk om hun eigen zaken. Het uitzicht van Zicht is bij verre niet idyllisch te noemen.

Waar Mowl wel lyrisch over kan worden is het eten. Om heel eerlijk te zijn: wij zijn bevooroordeeld. We komen vaak bij Zicht. Omdat het eten zo goed is, natuurlijk. Maar ook om de (niet door iedereen gewaardeerde) humor van Stef (de eigenaar) en de gastvrijheid van Linette (de chef-kok). Met zijn tweetjes bepalen zij wat Zicht is. Daarbij is het feit dat Linette alles zelf maakt – van brood tot koekjes bij de koffie – niet te negeren.

Als amuse kregen wij parmaham met gemarineerde ui. Een verrassende combinatie, waarbij de ui een perfect zoetje gaf aan de ham.

Omdat het warm was, hadden we besloten tot een lichte maaltijd. We kozen voor de knoflooksoep om mee te beginnen. Nu is dat een schot voor open doel, want de soepen bij Zicht zijn eigenlijk altijd af. We hadden, voor de uitdaging, dus iets moeten kiezen wat we nog niet kenden – maar daar had Mowl gewoon geen zin in.

Wat kan er gezegd worden over de knoflooksoep? Op de menukaart wordt hij omschreven als “pittig”, maar dat leek ons wat overdreven. Smakelijk, ja. Geprononceerd, zeker. Maar niet pittig.

We vervolgden met steurgarnalen. Maar die wilden we graag vooraf gepeld hebben – een heel karwei. Linette was daar niet blij mee. Niet vanwege het werk, maar omdat er dan zo weinig overbleef.
-“Of zal ik er een salade van maken?” was haar suggestie. Dat leek ons een prima idee.
Daarom kregen we een groot bord met schoongemaakte steurgarnalen op een bedje sla. Daarbij zelfgemaakte frietjes. De twee side-plates met nog een aanvullende salade waren wat overbodig.

De afsluitende koffie werd vergezeld van (zoals gezegd) door Linette zelfgemaakte koekjes en snoepjes.

Om een waardering te geven aan Zicht, moet Mowl een stapje terug doen. Niet te enthousiast, jongens! Jullie zijn bevooroordeeld!

Goed, goed, we geven Zicht – omdat we slechts twee gangen hebben genomen – tot dusver een 8.

En in Zicht ligt nog steeds een Wild Boek op de toonbank op je te wachten!