Op 9 november wordt de Kristallnacht herdacht. De dag is uitgeroepen tot Internationale dag tegen fascisme en anti-semitisme. Het (Engelse) motto van de dag is “Who shall we blame now?”.

Sinds Pim Fortuyn is het bon ton om te zeggen wat je denkt. Dat is een hele goede zaak, want zo weet je in elk geval wat je aan mekaar hebt. Het probleem is alleen, dat het lijkt alsof er tegenwoordig steeds minder wordt gedacht voordat er wat wordt gezegd.

Op internet zie je het veel, maar ook in de brievenrubriek van een krant. Hele volksgroepen worden verketterd, zonder dat er sprake is van enige nuancering. En iedereen lijkt er aan mee te doen. Ikzelf incluis. Met grote schaamte moet ik bekennen dat ik mezelf ook wel es betrap op generaliserende gedachten en gevoelens.

Daarom is het goed om op zo’n dag nog es herinnerd te worden aan de mogelijke gevolgen van stigmatisering.

We willen tenslotte geen van allen een zondebok zijn.