Gast aan tafel

Decanteren is vooruitzien. Selçuk Akinci (1978- … )

Ik ben zo duf als een konijn. Het waren dan ook geen kleine hoeveelheden rosé die gisteren tijdens de weblogmeeting van René en Brrrr naar binnen zijn gegoten. Dat was ook wel nodig om de aanhoudende teleurstelling te boven te komen.

Het ging al mis bij Overbuurjongen. Maandenlang had ik me verheugd op het moment dat we met zijn allen verlekkerd voor het raam naar buiten zouden kijken naar zijn. aangezicht. Helaas. Overbuurjongen bleek met vakantie.

Vervolgens bleek Willemwiebe ook al niet te komen. Eerdere meetings werden verwarmd met zijn accordeonspel, zijn prachtige blonde lokken en zijn sierlijke, ik zeg zelfs hemelse gelaat. Deze keer liet hij een gat, zowel aan de eettafel als in mijn hart.

En toen bij het vorderen van de middag ook de kans vervlogen was dat Matijn ons met zijn aanwezigheid zou verblijden, was de teleurstelling compleet. Stilletjes nipten wij aan onze rosé en namen we af en toe plichtmatig een hapje van de diverse gerechten op tafel, die door de voelbare kilte lang niet zo lekker smaakten als ongetwijfeld de bedoeling was.

[Nee hoor. Het was hartstikke gezellig. De tafel stond vol met heerlijkheden, we kletsten, namen foto’s en zongen vrolijke liedjes tot diep in e avond. En we kregen ook allemaal cadeautjes mee naar huis, zoals dvd’s en sleutelhangers. Een dagje Mowl is niet zomaar een uitje, het is een belevenis.]

Selçuk

Standaard

Een gedachte over “Gast aan tafel

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.