Hij zei dat hij me kende en misschien dat hij daarom zo vertrouwelijk was. Want dat hij een vriendje had was niet iets dat zomaar gezegd kon worden in het Syrië waar hij vandaan kwam en waar zijn liefde nog steeds was.

Ze waren al drie jaar een stel.

Hij liet me foto’s van hem zien. Hij had ze niet zomaar afgedrukt.

‘Ik stuur ze allemaal naar de IND,’ zei hij, ‘alles wat ik heb: foto’s, appjes, mails – noem maar op. Ze willen bewijs dat we een koppel zijn.’

Hij keek naar de jongen naast hem op een bed, met diens arm om hem heen geslagen. Zijn stem werd zachter.

‘Ze hebben me verteld dat het nog wel zeker een half jaar kan duren voordat hij hierheen mag komen,’ fluisterde hij.

‘Als alles goed gaat,’ zei hij.

Hij stopte de foto’s in een envelop.

‘Als alles goed gaat,’ herhaalde hij.