 |
|
“Iemand heeft bij de fietsenstalling op ’t station twee tassen met etenswaren laten staan.” meldde ik. “Met melk en bananen en brood en zo.”
“En die tassen heb jij niet meegenomen?” vroeg Brrrr. ’t Klonk alsof ik iets heel doms had gedaan.
“Natuurlijk niet.” zei ik. “Ik ga toch niks meenemen wat niet van mij is?”
“Jammer.” zei Brrrr. “Dat zou ik wel hebben gedaan.”
Ik hing m’n jas op.
“Nou, ik dus niet.” verklaarde ik moreel superieur.
[Ik drink geen melk, bananen blief ik niet en brood bak ik zelf. En om d’r dan twee tassen vol van mee te zeulen — ik dacht ’t niet.]
Niets zo mistroostig als twee verlaten lunchpakketjes.
{Mowl: zeker wanneer de foto extra is gedramatiseerd.}
En god weet uit welke vuilnisbakken die zwerver dat allemaal gevist heeft.
{Mowl: Nog ’n reden de tassen te laten staan.}
Wacht maar tot de kredietcrisis echt heeft toegeslagen…
{Mowl: dan bak ik m’n brood al helemaal zelf.}
Ergens is iemand nu heel zielig. Tenzij het bombananen waren natuurlijk!
{Mowl: had ik de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding moeten waarschuwen, denk je?}
Je komt dan wel goedkoop aan je boodschapeen:-)
{Mowl: maar ik hoef ze niet.}
It’s easy to be morally superior
when the temptation doesn’t
suit you.
{Mowl: precies.}