De overgang

de overgang

De meeste dromen zijn bedrog
Maar als ik wakker word naast jou dan
Droom ik nog.
Marco Borsato (1966)

Laten we wel wezen: het weer was ook te mooi voor een ondergang. Vooralsnog is het einde der tijden uitgesteld. Gelukkig maar – ik wil nog zoveel doen.

Dat kunnen hele spannende dingen zijn, maar ook heel eenvoudige. Net zoals gisteren.

We hebben – o, wat zijn we al vroeg ouwelullen! – een eindeloze fietstocht gemaakt. Eindeloos in de betekenis van ‘geweldig’, natuurlijk. Maar ook in de zin van ‘Er leek geen einde aan te komen’. Toen we uren later thuis waren gekomen, waren onze konten van hout om nog maar van andere lichaamsdelen te zwijgen.

We hebben eerst de Rosandepolder genomen, waar tal van woonboten idyllisch liggen te wezen. Brrrr had meteen weer visioenen voor onze oude dag. Ik deed er het zwijgen toe en droomde stiekem met hem mee.

Daarna fietsten we door naar de Westerbouwing. Als kind kwam ik daar vaak – ze hadden er een heuse kabelbaan. En het uitzicht over de Rijn en de Betuwe is er fantastisch. Dat uitzicht is gebleven – de kabelbaan gesloopt. Het was nu een congrescentrum geworden waar je uit diepe dankbaarheid een glaasje prik kon drinken.

Toen werd ons de weg gewezen naar het Drielse veer, aan de voet van de Westerbouwing. De fruitteelt van de Betuwe had zijn voorland ingenomen aan deze zijde van de oever. In een kraampje prees het zijn waren aan. Ons oog viel op een bord waar een tweetal ‘pretpakketten’ werd aangeboden.

“Kijk es,” zei Brrrr, “Anderhalve kiloe geschrapte krieltjes, een kropsla en een komkommer voor maar twee vijftig! Dat doe ik.” Hij richtte zich tot de dikkige man van de kraam. “Doe mij pretpakket één.” zei hij.

De oogjes van de dikkige man knepen samen en twinkelden.

“Dan moet je morgen terugkomen.” zei hij.

“Hans!” riep de vrouw van de frietkraam, “Doe die pretpakketten nou van dat bord weg!”

De dikkige man wuifde naar de vrouw van de frietkraam.

“Ja, zo.” mompelde hij. En hij liep naar een tweetal vrienden van hem. Hun gesprek verdiende niet onderbroken te worden.

De man van het veer zette ons over voor zeventig cent. Aan de verkeerde kant van de Rijn fietsten we toen, via Meinerswijk, huiswaarts.

[Toen we thuiskwamen was de wereld nog steeds niet vergaan – al voelden we ons wel zo.]

Standaard

5 gedachten over “De overgang

  1. linette schreef:

    Fijn dat jullie zo’n lekkere dag gehad hebben, dat mag ook wel een beetje ontspanning naast de ingrijpende verbouwing bij jullie. Ik was net nog even langs maar jullie waren er niet, volgende keer beter!

    {Mowl: we waren ons aan het ontspannen.}

  2. Het is maar wat je een pretpakket noemt. Maar ik begrijp uit je verhaal dat jullie vandaag niet terugkeren om er eentje aan te schaffen?

    {Mowl: nop.}

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.