Dit pinkster-weekeinde kende de viering van twee contrasterende verjaardagen.

Allereerst celebreerden we het zestiende levensjaar van neef Adnan – het jaar van besef. We hadden hem een kleine digitale camera gegeven, die hij ook als webcam kan gebruiken. Adnan zit hele dagen achter de computer te msn’en (‘k doe even net alsof ik weet wat dat is) en nu kan hij er ook zijn tronie bij laten zien. Van zijn opa en oma kreeg hij diezelfde avond – een webcam. Voor bij het msn’en.

Maar het mooiste cadeau kreeg Adnan eerder dit jaar. Hij is afkomstig uit voormalig Joegoslavië. Ik heb je er al es over verteld. Om hier in Nederland te kunnen blijven moest ie ieder jaar terug voor de juiste papieren. Maar kortgeleden is alles in orde gekomen, zodat ie niet meer terug hoeft en op zijn achttiende het Nederlanderschap kan aanvragen.

Heel anders was de verjaardag van oom Broer. Hij is tachtig geworden en de jaren van besef schijnen als zand door zijn vingers te glijden. Met tien familieleden vierden we de mijlpaal in een restaurant in de Achterhoek. De twee jongste leden van de familie zaten er in hun kinderstoeltjes bij. Oom Broer at zijn scholletje en dronk zijn wijntje. Hij leek het naar zijn zin te hebben.

Misschien was dit wel zijn grootste cadeau van het jaar.