Met de voor hem haast kenmerkende combinatie van nonchalante elegantie, slenterde de kat voorbij de dwarsliggende tak van het voetpad de straat op, om weer terug te keren bij het zien van de dame met de pumps, die, starend op de met beide handen vastgeklemde telefoon, zijn kant op kwam gebeend, om bij haar een aanhaling te oogsten.

Ondanks het scherm voor haar ogen wist zij hem echter op haar beurt te ontwijken door langs het vragende dier te laveren. Bekaaid bleef hij staan en keek om.

De tak had ze niet zien liggen. Ze haakte er met haar beide schoenen in.

Zoals de toren van Pisa ooit vanuit een draaipunt bijna recht omlaag zou kunnen vallen, stuikte de dame plat op de grond, zonder dat haar handen de neergang hadden kunnen voorkomen.

Ik moest me wel heel erg vergissen als ik de kat niet zag grijnzen toen hij wegkuierde.