Dit is Mies. Ze zat aan tafel.
[Ik had het eigenlijk willen hebben over de opening van de Olympische Spelen, gisterenavond. En over het opmerkelijke commentaar dat we hier in Nederland konden horen. Op een gegeven moment ben ik m’n notitieblokje gaan pakken. Es kijken wat ik heb neergeschreven:
“Bij Zwitserland denk je aan (…er werd een naam genoemd…) die waggelend binnenkwam bij de eerste marathon ooit.”
“Denemarken. Bekend in de jaren vijftig en zestig.”
“Brazilië — 293 kranten. Die elke dag verschijnen.”
“Guinee ligt in Afrika. Dat zie je aan hun kleren.”
“De binnenkomst van een zeer omstreden land: Israël.” (waar bij China werd volstaan met de mededeling dat er 1,2 miljard mensen wonen en bij Cuba werd verteld dat het een ‘groots sportland’ is. Toen de Palestijnse vlaggendraagster het V-teken maakte werd verklaard dat dit een vredesteken zou zijn. En de commentator verzuchtte: “Wilde iedereen maar zo graag vrede!” Bekend zou kunnen zijn dat de ‘V’ voor ‘Victory’, overwinning dus, staat.)
“Kazachstan ligt ten noordwesten van China. Dat zie je aan de Aziatische trekken op hun gezicht.”
“Dit is Kongo. Het Franse Kongo. Het Belgische Kongo hebben we al gezien.”
“Laos ligt in het noordoosten van Thailand.”
Op een gegeven moment heb ik m’n pennetje weggelegd en probeerde ik me te richten op de muziek van dj Tiësto. Toen werd het leuk.
Maar zoveel leeghoofdigheid – daar wil ik het helemaal niet over hebben. Dan maar Miesje.]