Deze beide dingen, hoe tegenstrijdig zij ook mogen schijnen, moeten samengaan: mannelijke afhankelijkheid en mannelijke onafhankelijkheid, mannelijk vertrouwen en mannelijk zelfvertrouwen. William Wordsworth (1770-1850)

’n Modefotograaf uit Frankrijk (“Wat zijn uw kwalificaties?” “Ik kom uit Frankrijk.”) zei dat de Nederlandse man zo mannelijk is, dat ie zelfs z’n vrouwelijk kant durft te laten zien. (Goed, ze had ’t over de Amsterdamse man, maar in dit geval vat ik dat op als ’n synecdoche.)

Dus aarzelde ik niet om ’s ochtends dat truitje met ultradiep decolleté aan te trekken.

“Wat draag jij nu?” vroeg ’n baliedame. Ik glom.

“Ik dacht,” zei ik fier, “Ik ga vandaag es voor stoer en geil.” De baliedame keek me aan en zweeg. Ik spoelde in gedachten m’n respons terug.

“Dat had ik niet moeten zeggen, hè?” stelde ik daarna benepen vast. De baliedame nam de tijd haar reactie te formuleren.

“Of anders.” zei ze uiteindelijk.

[Ik overwoog nog even haar ’t artikel over Garance Doré te laten zien, maar ik kon ’t maar beter hierbij laten. Wat weten ze in Frankrijk tenslotte van mannen?]