Er bestaan maar twee manieren om te ontsnappen uit de triestheid van het bestaan: muziek en katten. Albert Schweitzer
Vrij achteloos had ik mijn muziekspeler op de koffietafel gelegd. Het ding trok onmiddellijk de aandacht van een nabije jongen.
“Wow!” bracht hij onder woorden wat wel zijn bewondering moest zijn. Ik voelde hoe ik langzaam van trots begon te gloeien. Hoe oud van lijf en leden ik ook mocht zijn geworden, van binnen was ik gewoon een jeugdige rebel gebleven, steeds vooroplopend met de nieuwste ontwikkelingen. Trendsetter. De jongen reikte naar mijn gadget, maar zijn hand bleef er aarzelend boven hangen, bijna bezwerend.
“Uit welk jaar is die?” vroeg hij toen. “Meneer?”
[Hij had ook een roestige schroevendraaier kunnen pakken en er mijn hart mee doorboren. Vooral de toon waarop het laatste woord werd uitgesproken plaatste me definitief in de categorie van de afgeschreven fossielen.]
Retro is hartstikke hip.
{Mowl: zegt iedereen die niet meer jong is.}
Would the heartache be completely gone
if I confessed I haven’ t got one , I never had one
and I even don’t know how the thing works.
I loved your Heimat.
{Mowl: het helpt wel. Zeker die laatste toevoeging. Dank je.}
Possum.
Ach, je hebt gewoon een fraai museumstuk in je bezit…
{Mowl: ergens had ik hier meer steun van mijn lezertjes verwacht.}
Laat er iets in graveren! Dat deden oudere heren vroeger ook met hun vestzakhorloges. 😉
{Mowl: zal ik dan ook maar meteen een wandelstok aanschaffen?}
Verzacht het de pijn als ik zeg dat hij op de mijne lijkt?
{Mowl: eerlijk gezegd, niet echt.}
ahhaahahah!! (Sorry hoor!)
(Als je de mp3 speler lang genoeg laat liggen wordt ie vanzelf weer hip René 😉 Zo zijn de juke boxen ook weer hip geworden en krijg je er vandaag veel geld voor.)
{Mowl: geldt dat ook voor mensen?}