Navelstreng

Het leven is leuk. De dood is vredevol. Het is de overgangsperiode die zo lastig is Isaac Asimov

Ze pakte mijn handen stevig beet.

“Je raakt je navelstreng nooit kwijt,” zei ze, terwijl ze me in de ogen keek.

Het was zes dagen sinds Moeder was uitgedoofd. Er was een uitvaart geweest en een begrafenis en de koffietafel liep af. Het werd tijd voor het afscheid en het medeleven van de genodigden.

Ik keek de vrouw terug aan. Ze bedoelde het goed, zag ik. 

Allicht – een zoon, de meest geliefkoosde vooral, zou nu jammeren moeten en weeklagen. Dat was natuurlijk. Vanzelfsprekend. Wat anders moest ik doen?

Het komt vast nog wel, hield ik me voor, terwijl ik dacht aan de komende feestdagen. De dagelijkse telefoongesprekken en de wekelijkse bezoekjes. Het wegvallen ervan leek helemaal nog niet op een gemis. Eerder alsof met het sluiten van dit ene raam alle andere deuren wagenwijd opengezet waren.

Vriendelijk glimlachte ik naar de vrouw.

“Ik hoop van wel,” fluisterde ik haar toe.

Standaard

3 gedachten over “Navelstreng

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.