En toen werd het de zesde, de dag na de vierde en de vijfde, waar de vanwege het jubeljaar van schijn en schittering voorziene herdenking en viering door de opgerukte omstandigheden ontdaan waren van elke opsmuk en in alle bare essenties teruggebracht.

Achteraf een meesterzet.

Hoe kun je het namelijk over vrijheid hebben, als je geen idee hebt waar het over gaat?

Kanttekenend, niemand wordt hier neergeschoten wanneer hij niet thuisblijft. Er hangen geen bordjes met toegangsverboden op de deuren van de winkels die nog open zijn. En er mag gezeikt worden over alle inperkingen, zonder dat er een trein naar een kamp staat te wachten.

Maar dit terzijde.

Wat zeggen de genodigden op de eerste rij, alle festivals door het hele land en de ronde van de afvalreiniging de volgende ochtend nu eigenlijk beter dan wat stilte en ingetogenheid veel luider en langduriger verkondigen?

Zeker tot aan de zesde.