Een oceaan bestaat uit gelijke druppels, maar die men enkel treft is steevast uitzonderlijk.

Zo wist ik heus wel, dat er meer moesten zijn als hij, als deze jongen, die me leerde waar hij her kwam – wat me verbaasde maar niet zou moeten omdat er geen groei is zonder wortels.

Zijn opa, zo wist hij, kende nog de ketenen van de slavernij, uit de eerste hand, zogezegd, terwijl zijn oma nooit de as vergeten zou van haar vrienden en familie in Sobibor.

‘Ik ben het bewijs dat het Kwaad steevast wordt verslagen,’ zei hij fier en geducht. Zijn stelligheid ontroerde en bracht hoop. Als dit de jeugd is, dacht ik, ontstaan en bezield uit de vernietiging, als dit onze morgen wordt, onze toekomst is, dan komt het misschien toch nog goed met de mens.

Een druppel, zei ik al, één druppel slechts, als geen ander, maar een wereldzee ermee gevuld.