Slapeloos

Foto: Rick Kewal Gademann
Niet in je slaap, maar in je slapeloosheid heb je het intiemste contact met de dood. Gerrit Komrij

Ik kon maar niet in slaap komen.

Het was niet dat ik niet moe was ofzo, of aan het malen was geraakt – dat gebeurt me weleens, dat malen, dan doe ik echt de hele nacht geen oog dicht – maar nu bleef ik gewoon redeloos wakker.

En ik hoorde alles. De treinen en het verkeer en heel de vette nacht.

Lief lag naast me en sliep wel. Hij sliep heel vast en rustig. Hij lag ook nog eens keurig op zijn eigen helft, zodat ik totaal geen last kon hebben van overhangende takken, om het zomaar eens te zeggen. Ik keek naar hem, behoedzaam, zodat het openen van mijn ogen mijn mogelijke sluimerstaat niet zou verstoren. Het was hemels hem hier te herkennen.

Hij maakte zoete geluidjes bovendien, moest ik verstaan, waardoor de komst van Morpheus of de morgen mij om het even werd.

Veel te snel ging toch de wekker.

Standaard