Ik kon ze alleen nog horen, maar had mijn conclusies al getrokken. Daar even verder, over de brug en achter de trap naar beneden, maakte een groep jongeren zich op voor een feest. Een rave, dacht ik aan, of een illegale houseparty. Iets wat je doet wanneer je jong bent en klinkt zoals zij klonken.

Mijn glimlach kroop als vanzelf op mijn gezicht.

Het was zoals ik dacht, dacht ik, toen ik even later de horde zag keren, als ze de treden hadden beklommen en het dek opkwamen. Ze waren jong – ontegenzeglijk – en uitgelaten – zonneklaar.

Eén van de groep maakte zich los ervan en kwam op me af. Nou zul je het hebben, bekroop me.

Dat hij me over drugs zou aanspreken was onmiskenbaar, zag ik.

“Can I share a Bible with you?” vroeg hij.

“O God no,” zei ik, zonder na te hoeven denken.

Ik was ook zó teleurgesteld.