Ik had uitgecheckt na de busreis. Omdat het behoorlijk druk achter mij was, liep ik door, tot ik een hoek was omgeslagen. Daar wachtte ik op Lief.

Die kwam niet.

Na een tijdje merkte ik dat er iets niet klopte. Er kwamen intussen geen andere passagiers meer vanaf het perron. Ik liep terug – wellicht was Lief met iemand in gesprek geraakt.

Maar met dat ik terugkeerde was er geen levende ziel meer te bekennen in de hele hal – en ook de bus, die mij daarnet had afgezet, was verdwenen.

Ik dwaalde door de verlaten statie maar trof niemand – geen mens, zeker geen Lief. Verwarring maakte zich meester van mij. Ik wist niet beter dan terug naar huis te lopen.

Had ik eigenlijk wel gereisd? Had Lief mij vergezeld? Alles leek ineens aleatoir.

Dan verscheen Lief.

“Ik moest foto’s maken,” verklaarde hij.

Pas veel later keer ik terug in dit universum.