“Wilt u zegeltjes?” vroeg de kassière. De klant, die net had afgerekend en nu de boodschappen aan het inpakken was, hoorde niet meteen dat ze was aangesproken. Maar daarna draaide ze haar hoofd naar het meisje.

“Wat zeg je?” vroeg ze. Ze klonk verstoord.

“Wilt u zegeltjes?” herhaalde het meisje.

De vrouw fronste.

“Ik heb toch betaald?” zei ze.

Het meisje knikte.

“Nou dan,” zei ze. Ze ging verder met vullen van de tassen. Ineens keek ze op.

“Kom op dan met die zegels,” zei ze, “ik zeg net toch dat ik ervoor betaald heb.” Ze strekte dwingend haar hand. Het meisje haastte zich het rolletje af te tellen. De klant greep de zegels beet en stopte ze ongezien in haar portemonnee.

“Zo moeilijk was dat toch niet?” snoof ze. Ze pakte haar tas beet en vertrok.

Het meisje keek haar na. Ik wilde bijna dat ik meer boodschappen had.