Ik had een stappenteller.

Dat kwam, er waren bekende mensen op televisie geweest die er eentje op hun telefoon hadden geïnstalleerd en het was gratis. Die zin beschrijft mij wel zo’n beetje.

“Ik heb hem eraf gehaald,” gispte collega K., “ik vond hem onbetrouwbaar. Kijk maar.”

Ze zette haar beide benen potig op de grond en begon met de heupen te draaien, alsof ze aan het hoelahoepen was.

“Nou zou dat ding kunnen denken dat ik een flink eind aan het wandelen ben,” hijgde ze, “terwijl ik in het echt geen stap verzet. En dit…”

Ze marcheerde op de plek, met haar telefoon ferm vastgehouden in de hand.

“Nu ben ik dus mijn berichten aan het bekijken terwijl ik loop,” zei ze, “maar het apparaat registreert helemaal geen beweging.”

Ze probeerde, geleund tegen een kast, op adem te komen.

“Een teller in een enkelbandje lijkt me veel handiger,” steende ze.