 |
|
De jongen – type stoer – zat op zijn gemak in de coupé te bellen. Zijn benen uit mekaar, vanwege ruimtegebrek zeg maar, een voet op de bank tegenover hem gezet. Tegen een ander had ik er wat van gezegd. Maar ja.
Op de zitting waar zijn voetzool tegenaan rustte lagen zijn treinkaartje, nog een telefoon, een folder van het een of ander en twee pakjes sigaretten van verschillende merken.
De trein stopte bij de halte waar hij eruit moest en de jongen pakte het treinkaartje, de folder, de sigaretten en de beide telefoons in de handen, stond op en liep rustig naar de deur.
Toen wist ik waarom de jongen stoer was en ik dat nooit zal worden.
Ik zou al mijn dingetjes in een lullig plastic draagtasje met me hebben meegenomen.
[Ik doe ook wel es stoer, hoor. Ik moet er ook wel om lachen, hoor. Ergens.]
Had die knul een broek met zakken aan de zijkant?
{Mowl: nee. Een spijkerbroek die strak om zijn gespierde dijen was gespannen. Waarom krijg ik nu weer water in mijn mond?}
Ach je hebt ook stoere plastic tassies hoor.
{Mowl: niet in mijn handen.}
Zolang jij je voeten niet op de trein bank legt, vind ik je ook stoer.
{Mowl: echnie.}
Ik wilde hier heel stoer op reageren, maar ik weet niets. Zou ik het ook niet in me hebben?
{Mowl: och. Jij kampeert. Da’s best stoer, toch?}
tja, het was sterker dan mezelf 🙂 Een onweerstaanbare drang als het ware
{Mowl: noem je dat zo?}
Yup, zo noem ik het. Oh en ik heb graag het laatste woord 🙂
{Mowl (voorspelbaar): heus?}
Tja, hij mag dan wel stoer zijn, maar je durfde hem niet aan te spreken(misschien wel een gemiste kans voor hem), terwijl jij als ‘doetje’ wel sneller aangesproken zal worden.(dat hopen we dan toch)
*hmmm nu ik het hier zo geschreven zie staan, geloof ik plots zelf niet meer in* 😉
{Mowl: en toch op ‘voeg toe’ klikken, hè?}