Wandeling

Wachten is even staren in de eeuwigheid. Eduard Acda

Wachten is even staren in de eeuwigheid. Eduard Acda

Daar was Maarten — in jachtkleding met Spanie aan ’n strakgespannen riem. Hoewel ’t regende had ie z’n mini-paraplu nog ingehoesd in z’n vrije hand.

“Ik wist bij god niet hoe ik d’r vanmorgen naar beneden moest krijgen.” zeidie.

“Je hebt ’t in je rug, las ik?” wist ik. Want zo gaan die dingen, vandaag de dag: als je wilt weten hoe ’t met iemand gaat, kijk je gewoon op internet.

“Hou op, schei uit.” zei Maarten. “En nou moet ik nog met d’r naar ’t park.”

“Je hebt net met d’r gewandeld.” zei ik onwetend.

“Dat was maar ’n kort stukje.” zei Maarten daarom. “Maar in ’t park kan ze helemaal losgaan.” Spanie kon de stilstand in de regen niet waarderen en probeerde Maarten mee naar huis te trekken. Maarten glimlachte d’r om.

“Kijk die energie.” zeidie teder.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.