Het is met intelligentie net als met ondergoed. Je moet het wel hebben, maar je mag er niet mee pronken. James Dent

Wie er achter het gordijn was, kon ik eerst niet zien. Ik hoorde alleen zijn stem, of beter: de klanken van de stem. De woorden zelf waren onverstaanbaar voor mij – terwijl ik toch echt mijn best deed.

Het meisje dat moeïg geleund stond tegen de post van het pashokje vond het blijkbaar ook niet boeiend. Ze luisterde niet en deed daarbij niet eens de moeite te doen alsof. In plaats daarvan keek ze op het schermpje van haar telefoon en tikte de een of andere boodschap.

“Hoor je wel wat ik zeg?” zei een jongen, bij het openen van het gordijn. Hij opende zijn armen. Het meisje stopte haar toestel weg.

“Ik heb intussen anders wel die kaartjes geregeld.” zei ze terwijl ze de nieuwe broek van de jongen van boven naar beneden scande. “Dat hebben die anderen niet. Toch?”

Ze pakte haar toestel.

“Doe maar die andere.” zei ze.